Rio: regen, regen en geen zon!

Hier ben ik dan voor de laatste keer deze reis, het berichtje komt nog net vanuit Rio.

Met daarin de laatste belevingen van mijn trip door zuid-amerika. We waren gebleven in Paraty, van waar Giel een berichtje heeft geschreven over onze belevenissen. Vanuit dit leuke koloniale plaatsje hebben we nog leuke dagtrip met lokale bus gemaakt naar een waterval. Was eigenlijk meer een grote rots waarover je kon sliden, voor ons bestond dat sliden zoals je dat op de glijbaan doet. Maar de locals gingen iets te gaaf staand er vanaf, zie hiervan een filmpje. Dit gingen wij daarna ook proberen van iets lager, maar bleek nog niet zo makkelijk. Het zorgde er tevens voor dat we (ik in ieder geval) iets te fanatiek bezig was en daarom drie dagen erna nog spierpijn had.

Na Paraty opweg naar Ihle Grande (Big Island), alleen dit bleek nog niet zo makkelijk aangezien het iets te hard regende en ik voor het eerst in mijn backpackers-bestaan de regenhoes te voorschijn kon toveren :) Als ik ergens dacht die niet nodig te hebben dan was het wel in Brazilie. Ook de busrit bleek niet zonder gevaren door de regen, namelijk in de twee uur durende rit langs twee dodelijke ongelukken gekomen. Onze busschauffeur ging er niet zachter door rijden, na ook nog een ferry gepakt te hebben (die door het slechte weer meer leek op Villa Volta) aangekomen op dit anders zo mooie eiland. Tegen verwachting in was het de dag erop droog en hebben we hier 1 van de mooiere stranden bezocht. Helaas wel niet zonnig, dit werd het pas een dag later (zie foto, waarop het eiland er toch wel gaaf uitzag) toen we alweer verder gingen naar Rio.

De reden dat we al op zondag naar Rio gingen was het feit dat dan de laatste competitieronde werd gespeeld en wij dus dachten mooi een wedstrijdje in het beroemde Maracana stadion mee te maken. Maar laat nu net Flamengo, spelend in Maracana, aan kop staan en kampioen te zijn wij winst. Hierdoor was de wedstrijd drie dubbel uitverkocht en om honderden euro´s aan een kaartje te besteden leek ons ook niet zo´n goed idee. Dus dat werd de wedstrijd bekijken op straat, aangezien ook de barretjes te vol waren. Maar ook dit was een leuke ervaring, zeker gezien het feit dat Flamengo (met Adriano) won met 2-1 en sinds 1993 weer kampioen is van Brazilie.

De dagen erna brachten ons helaas niet veel meer dan regen, regen en nog eens regen. Niet bepaald de afsluiter waarop ik zat te wachten. Dus helaas veel rondom hostel gehangen en kaarten met mede backpackers. Vanaf woensdag ging het weer de betere kant op (althans af en toe droog) en zo toch de stad bezocht en ook een tour gedaan in het maracana stadion. Op vrijdag kon ik pas echt genieten in Rio doen we met een paar man naar de Pao de Acucar (Suikerbroodberg) zijn gegaan. Met een kabelbaan omhoog om te zien hoe mooi Rio gelegen ligt.´s Avonds ook nog wat biertjes gedaan in onze veilige wijk Ipanema. Andere wijken in Rio kunnen daarentegen niet allemaal veilig worden genoemd, zo hebben we toch wel af en toe verhalen gehoord over de mindere kant van Rio. Maja gelukkig is ons, door goede voorbereiding (zoals geld zelfs in de schoenen stoppen en mijn favoriete dagrugzak niet mee te nemen :) ) niks overkomen.

Zijn nog wel een avond met een local van het hostel naar een samba-school gegaan, dit was tevens de grootste samba school van Rio en winnaar van Carnaval 2009. Je oren hadden het door de vele trommels zwaar gezien het feit dat het binnen was, maar wat je zag maakte veel goed. Gelukkig hoefde we niet zelf mee te doen.

Zaterdag stond in het teken van de terugkeer van Giel naar het koude kikkerlandje. In de ochtend was het nog bewolkt, maar klaarde vrij snel op zodat we besloten om nog naar het Cristusbeeld te gaan. Alleen de bus hiernaar toe kostte teveel tijd, en mede gezien lange wachtrijen bij het treintje om de berg op te gaan moesten we besluiten om weer terug te keren. Beetje anticlimax van onze trip, maja je vliegtuig missen is ook niet alles. Wat Giel overigens graag had gedaan, deze nieuwe backpacker in spe wilde namelijk nog niet naar huis, maar waren het niet dat de tentamens op hem wachten. Nadat Giel richting vliegveld ging heb ik besloten om nogmaals richting het Cristusbeeld af te reizen, gezien de goede weersomstandigheden. Dit bleek een goed idee te zijn, erg gave views vanaf boven (Giel je krijgt de foto´s nog wel ;) ) en ook het Cristusbeeld mog er zijn. Helaas stond de zon pal achter het beeld, zodat het lastig was om het beeld goed op de foto te zetten.

Met het zien van dit beeld (zoals ik zelf zei een reis door zuid-amerika van wereldwonder naar wereldwonder) komt het einde ook van mij in zicht. Vanmiddag vlieg ik namelijk via Sao Paulo weer terug naar Amsterdam. Hieronder nog enkele anecdotes over Giel van onze trip om het verslag af te sluiten:

- Giel had speciaal lenzen genomen voor deze trip, wat hem opzich goed beviel. Wel verloor hij twee dagen op rij in Paraty bij de eerste de beste duik in het water zijn rechterlens.
- De voorbereiding van Giel op deze trip was erg goed, zelfs zo goed dat hij nieuwe shirtjes kocht die als backpackers-shirtjes diende, het nadeel van deze nieuwe kleren is dat al onze witte kleren/onderbroeken nu roze zijn.
- Giel aangaf dat dit niet zijn laatste backpackers-ervaring ging worden en dat hij zelfs gezonder heeft geleefd, meer fruit gegeten, dan thuis. Dan kan ik niet zeggen, maar ditmaal niet zo´n buikje hoor :)


Met deze anecdotes komt misschien ook wel (voor een tijdje ;) ) een einde aan mijn backpackavonturen, aangezien het waarschijnlijk is dat ik opzoek ga naar in baan in Nederland (ongelooflijk he). Daarom wil ik iedereen bedanken die hopelijk met veel plezier mijn verhalen (of geschreven door andere) hebben gelezen en reacties hebben geplaatst!